Evangelie Joh. 8, 2-11

Lezing BD

Mohammad A.R., een onderzoeker van DCI-P (Defence for Children International – Palestina) schrijft eind mei 2021 een brief aan zijn zonen, de periode van nieuwe bombardementen boven Gaza. Hij heeft drie zonen tussen 13 en 8 jaar.

Mijn lieve jongens,

Jullie zullen wel vreemd opkijken om van mij een brief te krijgen, de eerste, misschien niet de laatste. Jullie weten natuurlijk dat ik vooral een man van cijfers en grafieken ben. Ik zit zo vaak thuis te werken, dat jullie wel zien wat ik doe. Maar nu wil ik jullie iets opbiechten. Terwijl ik schrijf, zwelt het geluid van Israëlische vliegtuigen weer aan. Waar zou nu weer gebombardeerd worden, is mijn vraag. En ik merk de laatste tijd dat ook jullie je vragen beginnen te stellen over wat rondom ons gebeurt: vliegen er nu drones, papa? Welke bommenwerpers gebruiken ze? Waar vielen de bommen nu? Is er veel vernield? Wanneer kunnen we weer naar ons tuintje, want onze plantjes zullen dood gaan omdat ze geen water hebben, wanneer kunnen we weer gewoon naar school, …

Tot nu toe kon ik jullie zoet houden met een leugen. Ik antwoordde steeds weer dat we veilig waren, dat ons nooit iets zou overkomen, zolang we maar thuis bleven. Maar ik moet jullie nu iets meer van het echte verhaal vertellen. Wat ik jullie vandaag eigenlijk wil duidelijk maken, is dat ik zelf bang ben, bezorgd om jullie, om je mama, je toekomstige broertje of zusje, om mezelf, dat ik me ook machteloos voel.

Evangelie Lc 15, 1-3;11-32

Lezing BD:

Goeiemorgen, 

Ik ben Lucia en schrijf jullie vanuit Colombia.
Een mooi land met schitterende bergen en machtige watervallen, een grote biodiversiteit aan planten en dieren.
Een land met veel rijkdommen in de bodem .
Deze grondstoffen worden door grote internationale bedrijven ontgonnen, waarbij het landschap wordt opengereten en de plaatselijke bevolking wordt verjaagd.

Maar ik werk aan hoop , samen met de plaatselijke bevolking.
Ik ben medewerker van COA en werk in de streek van de CAUCA-rivier in het noorden van Colombia.
Het gaat concreet over 9 gemeenten met 115 000 inwoners.

Mijn job is de plaatselijke bevolking informeren en warm maken voor dit project.
Het project bestaat uit twee pijlers: de agro-ecologie en veiligheid voor de plaatselijke bevolking.
Als mensen terug land kunnen bewerken en op een kleinschalige manier met eerbied voor de natuur, bouwen we aan de toekomst van de plaatselijke gemeenschappen.

Zo kunnen ze in hun eigen levensonderhoud voorzien en de meer-opbrengst verkopen op de plaatselijke markt.
Dit zal de mensen terug zekerheid geven na jaren van burgeroorlog.

De tweede peiler is de veiligheid van de plaatselijke gemeenschap.
Als mensen hun leefgebied veilig is, dan is er toekomst en willen mensen daar ook in investeren.
Maar daar is voortdurend werk aan en dit doen we samen met een plaatselijke radio en krant.
Want communicatie is ontzettend belangrijk in dit opbouwwerk.

Ik ben Broederlijk Delen ontzettend dankbaar dat het onze partner is in dit werk, waar iedereen beter van wordt.

Evangelie: Lc 13, 1-9

Lezing BD

Brief van BD aan de mensen van Coloma 

Verandering.
Hoeveel is er nodig voor verandering, beste mensen?
Waarom zouden we überhaupt veranderen?
We houden van het vertrouwde,
we kennen dat, we weten hoe ermee om te gaan.
Maar wat als het anders moet, als het zo niet verder kan?
Staan we dan aan de afgrond? Of met de rug tegen de muur?

We kunnen, als het moet, heel dapper zijn en creatief,
nieuwe mogelijkheden zien en verloren paden herontdekken.
We kunnen terugkeren naar de bron, onze initiële inspiratie,
de waarden en talenten waar we altijd op gebouwd hebben.
En daarop steunend gaan we nieuwe wegen.

Hoeveel is er nodig voor verandering?
Vijfentwintig procent zegt men.
Als 1 op 4 overtuigd geraakt dat het anders moet,
dat het anders kan,
is de tanker te keren,
bijtijds!

Daarom, beste mensen van Coloma,
laat ons samen die verandering zijn!
Ze is urgent én mogelijk.

Eerste Communicanten en jongeren van de Geloofsbelijdenis vierden mee!