“Zijn woord wil deze wereld omgekeerd”

Soms breekt het woord vanuit de wolk
boven op de berg.
Geen hut of tent om lang te blijven:
beneden wordt op jou gewacht. 

Soms vlamt het woord op in een struik,
het vuur van ‘Ik die altijd is’:
er wachten mensen op bevrijding.

Soms hamert ook het woord:
geen tijd voor zinloos vragen,
pak je eigen leven vast.

Soms groeit het woord in de woestijn:
geen macht of eigenwaan zoek ik
maar wel de heelheid van de mensen. 

Soms ligt het woord in open armen:
nu is terug het kind, het schaap
dat eens verloren was.

Soms wordt het woord geschreven,
een vinger in het zand,
zo dwingend stil dat stenen liggen blijven
en wie dood moet, weerom leven kan. 

Soms klimmen woorden hemelhoog
en roepen koning, redder,
maar kort van stof
zijn de mantels op de grond 

Soms zijn de woorden stil en donker
de week met diepe dagen
tot aan de steen die openrolt
tot aan het volle licht, het leven.

“Zijn woord wil deze wereld omgekeerd”
woord
en
wereld,
om te vieren.