HINDERNISSEN

Je hebt van die vervelende hindernissen die aangeboren zijn,
die het soms moeilijk maken in ‘t leven.

Je kan er niet zo heel veel aan doen.

Er mee leren leven, zeggen ze.
Er vrede mee hebben.

Er zijn er andere die je jezelf aan doet.

‘De beste willen zijn’ of ‘perfect willen zijn’,
niet genoeg in eigen kunnen geloven,
bang zijn kortom.

… Ook voor jezelf kan je barmhartig zijn.

En dan zijn er nog de hindernissen
die we mekaar aandoen:
het gras voor mekaars voeten maaien,
een ander met de brokken laten zitten,
een ander in de kou zetten.

Hindernissen dus, heuveltjes …
en soms onoverbrugbare bergen.

Mensen zien er tegen op.

Het leven wordt een last,
te zwaar om dragen.

Leeft ook in jou een droom,
dat het mogelijk moet zijn,
de weg door ‘t leven voort te gaan?

Dat alle mensen bestemd zijn
tot een zinvol leven,
verschillend,
maar toch even waardevol?
Ook jouw droom?

Laat ons dan de meeste hindernissen slopen.

Laat ons hen die in de put zitten
of voor een hoge berg staan,
zacht en fijngevoelig,
maar ook onvoorwaardelijk steunen.

Als heuvels langzaam zullen slinken
en bochtige wegen rechter zullen gaan,
zal je aan het eind
een horizon zien rijzen, een licht
en in dat licht een droom, Gods droom.

En, geloof me, zijn droom lijkt op de jouwe.

Naar Kris Buckinx mei 2021